تعارف (زبان بازی) یا عرض ادب

یارب این عادت چه می باشد که اهل ملک ما گاهِ بیرون رفتن از مجلس زِ در رَم می کنند جمله بنشینند خوب و برخیزند خوش چون به پیش در رسند از یکدیگر رَم می کنند

معمولا در فرهنگ ما احترام و تشویق به دیگران و یا همچنین اظهار فروتنی در واژه تعارف می گنجد اما مشکل اینجاست در بسیاری از موارد این تبدیل به دروغ محترمانه می شود و قاعدتا هیچ اثر ماندگاری روی طرف مقابل نمی گذارد. نکته دیگر نیز اینگونه تعارفات نه تنها زیاد جدی گرفته نمی شود بلکه بوی ریا و دورویی نیز از آن بلند می شود.

ما ایرانیان خوب می دانیم که تعارف آمد و نیامد داره، که این باعث می شود دیگران و یا خود را تحت فشار قرار دهیم، که موجب ضرر و زیان می باشد. حتی دیده می شود با خدا نیز این تعارفات را حمل می کنیم در دعا ها و پرستشهای خود که بیشتر دانش ما را از واژه های مذهبی نشان می دهد تا رابطه روحانی ما با خدا.

اما به شما می گویم که مردم برای هر سخن پوچ که بر زبان برانند در روز داوری حساب خواهند داد زیرا با سخنان خود طبرئه خواهید شد و با سخنان خود محکوم خواهید گردید

(متی ۱۲: ۳۴-۳۶).

با قدرت خدا به جای تعارفات پوچ و تو خالی، ادب و محبت را با راستگویی، یکرنگی و بیریایی در هم خواهم آمیخت.