روزنامه هاآرتص: الفبایی که در نوشتن قرآن به کار رفته پیشینه ای مسیحی دارد

تحقیقات باستان شناسی نشان می‎دهد، الفبایی که در نوشتن قرآن، به کار رفته زمینه‌‎های مسیحی داشته است.

به گزارش «محبت نیوز» کشف نتایج یک پژوهش باستان‎شناسی بر روی سنگ‏‌نبشته‌های کشف شده در عربستان در منطقه «نجران» مربوط به ۴۷۰ میلادی نشان می‎دهد این کشور زمینه‏ های مسیحی و یهودی عمیقی داشته است.

به نقل از روزنامه هاآرتص، باستان شناسان عربستانی و فرانسوی در سال ۲۰۱۴ تحقیقات خود را آغاز کردند و ده‌ها کتیبه و سنگ‌نبشته که در اطراف بیرحیما، در محوطه‌ای در ۱۰۰ کیلومتری شمال شهر نجران را شناسایی کردند که قدیمی‌ترین آنها مربوط به سال ۴۶۹ یا ۴۷۰ میلادی بوده است.

سعی شده این خبر سر و صدای زیادی به پا نکند. گزارش‎ها حاکی از آن است که چند رسانه عربی و فرانسوی‌زبان خیلی خلاصه این خبر را منتشر کردند و این نوشته‌ها را «حلقه‌ی گمشده» بین الفبای عربی و الفبای قدیمی‌تری که قبلن در آن منطقه استفاده می‌شده دانستند. اغلب خبرهای منتشر شده از عکس‌های آرشیوی یا عکس سایر کتیبه‌های باستانی استفاده کردند.

بر اساس گزارش ۱۰۰ صفحه‌ای که در ماه دسامبر توسط آکادمی سنگ‌نبشته‌های فرانسه منتشر شده، به اسم «ثوبان (پسر) مالک» است. سرآغاز این نوشته یک صلیب مسیحی دیده می‌شود که روی سایر ستون‌های کشف شده‌ی آن دوره نیز دیده می‌شود.

سعودی‌ها واکنش‌های متفاوتی نسبت به کشف این آثار داشتند، چرا که نشان می‌داد الفبایی که در نوشتن کتاب مقدس‌ آنها، یعنی قرآن، به کار رفته به یک پیشینه‌ی مسیحی باز می‌گردد، آن هم تنها ۱۵۰ سال قبل از ظهور اسلام.

این نوشته‌ها نه فقط میراث جامعه‌ای مسیحی بلکه به سرگذشت یک خاندان سلطنتی یهودی در دوران باستان بر می‌گردد که زمانی در عربستان و یمن امروزی حکومت می‌کرده است.

قرآن و روایات مسلمانان به حضور جوامع یهودی و مسیحی در سراسر شبه‌جزیره در روزگار محمد اذعان دارند، اما تصویر کلی عربستان قبل از اسلام مبهم و درهم است. تصویری که از آن منطقه در دوران پیش از اسلام ارائه می‌شود، این است تحت سلطه‌ی قبایل وحشی و دچار بی‌قانونی و بی‌سوادی و فرقه‌گرایی بوده است و روایات اسلامی آن را «دوران جاهلیت» می‌نامند.

مسیحیانی که در آن زمان در مجاور نجران زندگی می‌کردند از سوی حمیرائی‌ها آزار و شکنجه می‌شدند و احتمال می‌رود که آنها به همراه ثوبان کشته شده باشند.

الفبای پیش از اسلام عربی نبطی خوانده می‌شد چون نبطی‌ها که زمانی کشور قدرتمندی بودند از آن استفاده می‌کردند. اما این الفبا در تضادی آشکار با سنگ‌نبشته‌های «حمیرائی» به زبان «سبائی» است.

رابین، اندیشمند فرانسوی در مقاله‎ای نوشته که مذهب رسمی حمیر احتمالن از «یهودیان یکتاپرست» بوده‌ که «یکی از انواع مینیمالیست یهودی»ها به شمار می‌رود که فقط برخی از اصول اساسی این دین را رعایت می‌کرده‌اند‌.

واقعیت این است که هیچ یک از ا‌سناد، به محققان اجازه نمی‌دهد که تصویر روشنی از دین مردم در پادشاهی شبه‌جزیره عربستان به دست بدهند.

به این نکات نیز باید توجه داشت که همواره مسیحی‌ها و مسلمانان، یهودیان همچنان در شبه‌جزیره‌ی عربستان حضور داشتند. این موضوع هم در ارتباطات محمد و درگیری‌های او با آنها روشن است و هم از نفوذی که یهودیت در آیین‌های مذهبی و ممنوعیت‌های شرعی اسلام داشته است (نماز روزانه، ختنه، زیارت، خیریه، ممنوعیت تصاویر و حرام بودن گوشت خوک).

تا همین چند دهه‌ی پیش، جامعه‌ی یهودیان در یمن که مرکز قوم حمیرائی بود تحت آزار و شکنجه زندگی می‌کردند تا اینکه در سال ۵۰-۱۹۴۹ که به اسرائیل فرستاده شدند.آنها مناسک و سنت‌های خاص خودشان را داشتند که با یهودیان اشکنازی و سپردار فرق می‌کرد. ظاهرن تردیدی نیست که آنها واقعن از آخرین نسل یهودیان خاندان سلطنتی حمیرائی هستند که منقرض شد.

#مسیحیت #اسلام #عربستان